Hanna Montana dla ubogich

Holly

Susannah żyje swoją piękną bajką, w której wszystko idzie po jej myśli. Czuje się jak Kirsten Dunst w Marii Antoninie, przebierając w tonach ubrań, zajadając się ciastkami we wszystkich kolorach tęczy (ach, cudowna przemiano materii, rozmiar wciąż ten sam!) i bawiąc się w najlepsze życiem. Nie, Susannah nie wie, że od zabawy w królewskim stylu można stracić głowę. Dosłownie.
Susannah jest uroczą gitarzystką, której każdy uśmiech jest delikatny jak letni deszcz czy tchnienie wiosny. Zaraźliwy i sprawiający, że mimowolnie odczuwa się do niej sympatię. W końcu jest taka ładna, taka urocza, taka zdolna - jakże można byłoby jej nie lubić?
Cóż. Susannah to w gruncie rzeczy umiejętna gra pozorów. Dla publiki idolka nastolatek, a kiedy nikt nie patrzy... wtedy dopiero zabawa się zaczyna!
Susannah śmieje się w głos, tańcząc na barze z sukienką niemal na głowie, co jest dość niezwykłe, biorąc pod uwagę fakt, że z powodu ilości spożytego alkoholu ledwo trzyma się na nogach. Susannah nie nosi majtek, bo ograniczają jej wolność. Susannah pnie się do góry, byle do celu, w końcu Machiavelli nie mógł się mylić w twierdzeniu, że cel uświęca środki.
Świat Susannah musi być perfekcyjny w każdym calu, żeby nie brzmiał nieprzyjemnym dysonansem z jej niepodważalnym ideałem. Inaczej wszyscy skończycie bez głów.

muahaha. komu? kooomuuu?

madciak.

fajna nienawiść! Very Happy

Vela

a my co? XD

Holly

Mad, tutaj okej xD Mogą sobie do oczu skakać, łamać tipsy, przegryzać obcasy i co tylko dusza zapragnie Very Happy

Velu, a bo ja wiem XD